Έχω μια απορία. Μπορεί κάποιος να μου τη λύσει; Γιατί μας παίρνουν τα δώρα που θέλουν αυτές κι όχι αυτά που θέλουμε ή θα θέλαμε εμείς; Τόσο δύσκολο είναι; Δηλαδή με ποια λογική; Εντάξει, δε λέω, η κίνηση έχει τη σημασία της, ειδικά αν μιλάμε για το πρώτο δώρο της σχέσης. Αλλά, ρε διάολε, δεν είναι ο κολλητός σου ή ο συνάδελφός σου για να σου πει «σου πήρα κάτι συμβολικό έτσι για το καλό» και να απαντήσεις «σιγά ρε μαλάκα, η κίνηση μετράει».
Όχι! Στη σχέση, ειδικά την μακροχρόνια, δεν μετράει μόνο η κίνηση. Ούτε θέλω να μου πάρει κάτι που αρέσει μόνο σ’ αυτήν. Θέλω να μου πάρει κάτι που γουστάρω. Που ΞΕΡΕΙ ότι το γουστάρω, γι’ αυτό και μου το παίρνει. Θέλω να το ανοίξω και μόλις το δω να γουστάρω όσο δεν πάει. Και το δώρο αλλά και αυτή ακόμη περισσότερο επειδή σκέφτηκε να μου πάρει αυτό που σκεφτόμουν να αγοράσω για τον εαυτό μου.
Ας αλλάξει επιτέλους αυτή η λογική του παραλόγου «θα του πάρω αυτό που μου αρέσει για να μου αρέσει κι αυτός περισσότερο» κι ας αρχίσει η λογική... λογική «θα του πάρω αυτό που θέλει». Μου θυμίζει μία ελληνική ταινία που έλεγε ο άλλος «της πήρα δώρο μια ξυριστική μηχανή». «Γιατί;» του απαντάει ο άλλος, «ξυρίζεται η γυναίκα σου;»… «Όχι, για μένα την πήρα. Αλλά τώρα δεν θα κουράζεται να μου ετοιμάζει τις σαπουνάδες για το ξυραφάκι»…
Δεν θέλουμε δώρα για να ικανοποιηθούν οι ίδιες, αλλά εμείς. Και τι κάνουμε γι’ αυτό; Λέμε ένα ευχαριστώ με ένα ψεύτικο χαμόγελο; Όχι. Ή λέμε πάρ' το πίσω κι άλλαξέ το. Ούτε. Προνοούμε.
Πώς; Όταν, λοιπόν, είστε μαζί και βολτάρετε σε κανά εμπορικό, περάσετε από κάποιο μαγαζί και δεις κάτι που σου αρέσει, ή το έχεις ρε παιδί μου απωθημένο, δείξ' της το. Πες της το ξεκάθαρα «πάντα ήθελα ένα τέτοιο πουκάμισο και κοίτα να δεις ρε συ που δεν έχω». Μπορεί να είναι και κάτι πιο αντρικό που το μυαλό της δεν μπορεί να το χωρέσει πόσο σημαντικό είναι για σένα. Π.χ. Το καινούργιο PRO. Έχω ακούσει την ατάκα: «Α, εγώ τέτοια βλακεία δεν σου παίρνω, πάρ' το μόνος σου. Εγώ θα σου πάρω κάτι πιο ποιοτικό». Μα για μένα το PRO είναι ό,τι πιο πολύτιμο! Κουμάντο στα γούστα μας θα κάνουν; Και βλέπεις να σου παίρνουν κάτι πορτοφόλια, κάτι κολόνιες, κάτι κασκόλ, απλά και μόνο επειδή θέλουν να σε δουν να τα κουβαλάς στο κορμί σου.
Γιατί αν είναι πορτοφόλι, θα πρέπει να το χρησιμοποιήσεις. Αν είναι κολόνια, θα πρέπει να τη φοράς. Θα σε μυρίζουν από πάνω μέχρι κάτω κι αν δεν τη φοράς καταλαβαίνεις τι σε περιμένει. Κι αν σε χωρίσει μετά; Πού το βάζεις το δώρο της; Δώρο είναι αυτό ή τιμωρία; Αιώνιο βασανιστήριο που σε υποχρεώνει να επαναλαμβάνεις και να υπενθυμίζεις αιώνια (που λέει ο λόγος) και έμπρακτα το «ευχαριστώ» και το ψεύτικο χαμόγελο όταν αντίκρισες το δώρο της. Πώς; Με το να το φοράς κάθε φορά που τη βλέπεις.
Αυτό εσείς το λέτε δώρο;
Οκ, τότε. Πάμε να σας τυλίξουμε σε συσκευασία δώρου το καινούργιο PRO.
(Χλαπάτσας mode on): Θα δείτε τι θα πάθετε!
