Ποια είναι η δουλειά του Γιάννη Αντετοκούνμπο; Μπασκετμπολίστας των Bucks. Από αυτό βιοπορίζεται καθώς και από όσες εμπορικές δραστηριότητες απορρέουν από αυτή την ιδιότητα καθώς και εκ του γεγονότος ότι με όσο το δυνατόν αντικειμενικούς δείκτες και κριτήρια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους παίκτες του NBA τώρα που μιλάμε.
Τι είναι ο Γιάννης για τους Bucks; Περιουσιακό στοιχείο στο οποίο έχουν επενδύσει κοντά 100 εκατ. δολάρια και αναμένουν κάποια στιγμή να κάνουν απόσβεση. Η δε έννοια του «στοιχείου« είναι τόσο έντονη, ώστε ο Γιάννης πήγε μέχρι την Κίνα εν μέσω προετοιμασίας της εθνικής ομάδας, επειδή ήταν υποχρεωμένος να το κάνει.
Ήθελε ο Γιάννης να παίξει στην Εθνική; Από τη στάση του και τις δηλώσεις του προκύπτει πως ναι. Ωστόσο, ακόμα και όταν είχε έρθει για τα Αntentokounbros, τότε που τον είχαμε «μαρκάρει» στενά, στην ερώτηση του CNN.gr σχετικά με την παρουσία του στην Εθνική δεν απαντά ξεκάθαρα. Θέλει να συμμετάσχει, αλλά όλα θα κριθούν όταν θα έρθει η ώρα.
Και η ώρα ήρθε και αν κρίνουμε από το post στο Facebook, μάλλον πιέστηκε για να μην αγωνιστεί λόγω της κατάστασης του γονάτου του. Από ποιους πιέστηκε; Από τους εργοδότες του, που τον πληρώνουν.
Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια εποχή όπου οι σύλλογοι δίνουν ελάχιστη σημασία στις διοργανώσεις εθνικών ομάδων. Για την ακρίβεια τις μισούν, τις αντιμετωπίζουν σαν ένα αναγκαίο κακό. Και τις μισούν γιατί σε αυτές το μόνο που βλέπουν είναι κινδύνους για τα περιουσιακά τους στοιχεία, τους παίκτες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ομάδες του NBA «γκρινιάζουν» για τη συμμετοχή παικτών τους σε διοργανώσεις των εθνικών ομάδων. Το ίδιο προτίθεται να κάνει πιο συστηματικά και η Ευρωλίγκα εν όψει της θεσμοθέτησης του φορμά των προκριματικών για τα Eurobasket.
Είναι όλα τα παραπάνω κακά για τον Γιάννη και τον κάθε κορυφαίο αθλητή εκεί έξω; Στο μικροεπίπεδο όχι. Ο εργοδότης παρέχει στον εργαζόμενό του τις ιδανικές συνθήκες ώστε αυτός να εξελίσσεται και να βελτιώνεται. Ο Γιάννης είναι πλασμένος και έχεις τις προοπτικές να παίξει κορυφαίο μπάσκετ και οι Bucks –και το NBA- είναι πρόθυμοι να προσφέρουν όλες τις συνθήκες ώστε να το παίξει.
Στο μακροεπίπεδο είναι καταστροφικό. Διότι αλλάζει τελείως τους όρους της έννοιας του αθλητισμού. Το παιχνίδι φεύγει από το προσκήνιο και στη θέση σου υπεισέρχεται το θέαμα. Και από τη στιγμή που κυριαρχεί το θέαμα θα πρέπει να μιλάμε και με όρους θεάματος: πίεση για καλύτερες επιδόσεις, για μεγαλύτερα ρεκόρ, για ό,τι κάθε φορά θα φέρνει μεγαλύτερα κέρδη. Επομένως, ότι δεν έχει κέρδος παύει να έχει σημασία. Και η συμμετοχή με το εθνόσημο έχει μόνο ηθικό κέρδος.
Με συγχωρείς για το κάπως δασκαλίστικο ύφος έως τώρα και ελπίζω να μην πέφτεις από τα σύννεφα, αλλά αυτός είναι ο αθλητισμός του 21ου αιώνα. Μπορεί να μη σου αρέσουν οι όροι του –μεταξύ μας, σωστά δεν σου αρέσουν όταν ο οποιοσδήποτε εργοδότης έχει τέτοιο έλεγχο στη βούληση ενός υποκειμένου- αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξης κουβέντα και σίγουρα είναι άδικο να ζητάμε από τον Αντετοκούνμπο να αλλάξει το παράδειγμα.
Και μεταξύ μας, σαν έθνος δεν έχουμε δικαίωμα να ζητάμε κάτι από τον Αντετοκούνμπο γιατί και μόνο που δεν μας βρίζει, πολύ μας πέφτει. Αν δεν ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος σε αυτό που κάνει, μάλλον θα συνέχιζε να ζει χωρίς χαρτιά κι ας είχε γεννηθεί εδώ. Και αν δεν ήταν τόσο ταλαντούχος σε αυτό που κάνει, δεν θα τον αποδέχονταν χιλιάδες από αυτούς που το Φλεβάρη γέμιζαν κάθε τοίχο στο Facebook με #NBAVote ή όταν αρνιόταν να υπογράψει τη σημαία.
Η όλη παράνοια που έχει προκύψει από το Σάββατο το βράδυ, παράνοια που εξέθρεψε και η Ομοσπονδία με την ανακοίνωσή της, στην οποία άφηνε αιχμές για σκοτεινά κέντρα και συνωμοσίες –εκθέτοντας και τον Γιάννη με αυτόν τον τρόπο, πιστοποιεί αυτό που λίγο πολύ λέγεται σε συζητήσεις: Αυτός ο τύπος μάς πέφτει πολύς.
Ο Γιάννης δεν φταίει πουθενά; Φταίει. Ο ίδιος και όσοι τον συμβουλεύουν αποφάσισαν, μετά από την all star χρονιά, να τον βγάλουν μπροστά ως τον Έλληνα που ενώνει όλους τους Έλληνες. Και πράγματι, ο Γιάννης, όπως και ο αδελφός του, είναι ίσως οι πιο συμπαθείς Έλληνες εκεί έξω, είναι (ή μήπως ήταν) κοινής αποδοχής. Όπως κοινής αποδοχής ήταν ο Μητροπάνος κάποτε ή ο Χαρούλης τώρα (ο μόνος «ροκ σταρ» που έχει αυτή η χώρα).
Μέσα σε ένα χρόνο ο Γιάννης ήταν παντού. Σε διαφημίσεις, σε εκδηλώσεις μικρότερες και μεγαλύτερες, σε πρωτοβουλίες για την θέσπιση υποτροφιών στον όνομά του, σε κάθε λογής εμπορικές συνεργασίες. Και αυτό είναι θεμιτό γιατί αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού (είπαμε, αν νιώθουμε ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το τραπέζι, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).
Έχτιζε μια αφήγηση που ως πρώτο κομβικό checkpoint θα είχε το φετινό Ευρωμπάσκετ. Προφανώς, η Εθνική δεν είναι στελεχωμένη γύρω από το Γιάννη –και δεν ξέρω αν ποτέ θα γίνει, αφού ως σχολή έχουμε εγκαταλείψει το μοντέλο του Μεσσία από την αποχώρηση του Γκάλη- αλλά όσο η ποιοτική ομάδα που θα κατεβάσουμε στα τελικά θα έβρισκε το ρυθμό της, τόσο ο Γιάννης θα γινόταν λόγος για να κάτσουν όλο και περισσότεροι μπροστά στις οθόνες.
Ο Αντετοκούνμπο λοιπόν ύψωσε τόση επικοινωνιακή σκόνη που πλέον το κάθε του βήμα γινόταν είδηση, η κάθε του βόλτα, η κάθε του φωτογραφία, το κάθε το βήξιμο. Και όλο αυτό είναι μια στρατηγική που μπορείς να την εξηγήσεις και να την κατανοήσεις, αλλά για να τη φέρεις εις πέρας θα πρέπει να έχεις έλεγχο της βούλησής σου. Και ο Γιάννης δεν είχε ή έστω δεν είχε τον απόλυτο -και αυτό τον γνώριζαν ο ίδιος και οι συν αυτώ.
Η απουσία του Αντετοκούνμπο από το Ευρωμπάκσετ θα στοιχίσει μερικά χαμένες χιλιάδες Ευρώ σε διαφημιστές που είχαν στηρίξει καμπάνιες πάνω του. Θα στοιχίσει στον ίδιο τη χαρά της συμμετοχής, αλλά και ένα μέρος της άνευ όρων αποδοχής μέχρι να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο και όλα να ξεχαστούν.
Δεν θα στοιχίσει στην Εθνική που διαθέτει ρόστερ ικανό να παίξει για πρώτη φορά μετά από χρόνια όμορφο μπάσκετ.
Τα υπόλοιπα περί «νέγρου», «αράπη», «αυτού που χρωστάει στην Ελλάδα ό,τι έχει πετύχει» κτλ. έχουν να κάνουν με ματαιώσεις και καταπιεσμένη λίμπιντο και αρμόδιες για τέτοια είναι θέματα είναι η ψυχολογία και η ψυχανάλυση.
