Για όλους εμάς που γουστάρουμε τις τηλεοπτικές σειρές με μουσικό theme, το κόψιμο του The Get Down ήταν ακόμα μία δυνατή σφαλιάρα. Μία σειρά η οποία έγινε διάσημη πριν καλά-καλά ξεκινήσει λόγω της ανάμειξης του Buz Luhrmann και η οποία αναμενόταν να σπάσει τα ρεκόρ τηλεθεατών του Netflix. Και τα κατάφερε ξοδεύοντας αρκετά εκατομμύρια δολάρια στο βωμό των αριθμών της ακροαματικότητας, με τους περισσότερους να πιστεύουν πως αυτός ήταν και ο λόγος που αποφασίστηκε η παύση της σειράς. Αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Πράγματι η παραγωγή της σειράς ήταν ιδιαίτερα ακριβή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ξοδεύτηκαν περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια για την συνολική πρώτη σεζόν των 12 επεισοδίων. Χρήματα τα οποία επενδύθηκαν σωστά, από την στιγμή που μόλις μέσα σε ένα μήνα, ο αριθμός των τηλεθεατών άγγιξε τα 3.2 εκατομμύρια. Όμως απ’ ότι διαβάσαμε τα προβλήματα με την παραγωγή του The Get Down είχαν ξεκινήσει από την αρχή. Και όποιος ξέρει τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο Luhrmann, ξέρει ότι δεν αντέχει για κανένα λόγο τις αναποδιές. Και δεν του έτυχαν λίγες. Η παραγωγή ανάμειξε πολλούς σεναριογράφους ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να υπάρξουν ασυνεννοησίες και καθυστέρηση στο πρόγραμμα των επεισοδίων. Τα δε επεισόδια -το καθένα ξεχωριστά- ξεπερνούσε κατά πολύ το budget , αφού κοστολογούταν πάνω από 7,3 εκατομμύρια δολάρια. Το πραγματικό πρόβλημα ωστόσο, δεν είναι το οικονομικό. Είναι ο ίδιος ο Luhrmann.
«Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να κάνω ταινίες. Και η αλήθεια είναι πως όταν τις σκηνοθετείς, δεν υπάρχει τίποτε άλλο για σένα» είπε μεταξύ άλλων ο Luhrmann σε ένα από τα ποστ του στο Facebook. Και αυτό είναι το κυρίως πρόβλημα με σκηνοθέτες επιπέδου Luhrmann όταν εμπλέκονται με ταινίες. Το είδαμε και πριν δύο χρόνια, όταν ο Martin Scorsese αρνήθηκε να συμμετάσχει περαιτέρω στο Vinyl αλλά και με τον Steven Spielberg που αποχώρησε από το Smash. Το πραγματικό αίτιο, δεν είναι τόσο το κόστος, όσο ότι δεν μπορεί να βρεθεί σκηνοθέτης τέτοιου βεληνεκούς, που να ασχοληθεί εξ’ ολοκλήρου με την σκηνοθεσία των επεισοδίων και να παραγκωνίσει (για ένα διάστημα) την μεγάλη του αγάπη για τις ταινίες. Γιατί, πιστέψτε μας, η παραγωγή δεν αποτελείται από ηλίθιους ανθρώπους. Ξέρουν ποιον σκηνοθέτη προσλαμβάνουν, ξέρουν ότι το κόστος των επεισοδίων θα ξεφύγει (σ.σ.: υπάρχουν μεταβλητές υπολογισμών γι’ αυτά τα έξοδα) και ξέρουν πότε μία τηλεοπτική σειρά είναι αρκετά απαιτητική για να δαπανήσει αρκετά εκατομμύρια δολάρια. Στην περίπτωση του The Get Down, απλώς δεν υπήρχε πλάνο στην περίπτωση που θα έφευγε ο Luhrmann από το project. Και προκειμένου το Netflix να δαπανήσει ακόμα περισσότερα μύρια χωρίς να είναι σίγουρο για την επιτυχία, προτιμά να τερματίσει την ανανέωση των επεισοδίων.
Αυτό βέβαια, μπορεί να αποτελέσει και ένα μάθημα για το μέλλον. Καλώς ή κακώς, ίσως οι παραγωγές δεν πρέπει να στρέφονται σε μεγαθήρια της σκηνοθεσίας για τηλεοπτικές παραγωγές. Θα βλέπουν πάντα την τηλεοπτική σειρά ως κατώτερη μίας ταινίας και δύσκολα θα μπορέσουν να αφοσιωθούν σε ένα τηλεοπτικό σώου. Για τον auter παλαιάς κοπής, η επίτευξη μίας πραγματικά υπέροχης ταινίας, είναι δικαίωση για τον τίτλο της ιδιότητάς του (σ.σ.: με εξαίρεση τον Fincher και το House of Cards). Η πικρή αλήθεια, είναι πως οι μεγάλοι σκηοθέτες δεν πάνε παραπέρα από το pilot μίας σειράς.
Όσο για το The Get Down, αιωνία η μνήμη. Μέχρι το επόμενο μουσικό project.
