Όταν το Playboy αποφάσισε να σταματήσει τις γυμνές φωτογραφίσεις, σόκαρε το κοινό αλλά όχι τους εργαζόμενους του κλάδου. Για εμάς τους συντάκτες, η απόφαση του Hefner δεν ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Ήταν η απλή εξέλιξη των πραγμάτων. Η άφιξη του Internet και η οικονομική κρίση που χτύπησε τις πόρτες όλων, έκανε την πώληση τους ακόμη πιο δύσκολη. Ήταν κάπου εκεί πριν ένα χρόνο, που ο γιος του Hugh Hefner, Cooper, ανακοίνωνε το τέλος της γυμνής Playmate. Και όλα όσα γνωρίζαμε για το περιοδικό που μεγάλωσε γενιές αντρών άλλαξαν. Ή μήπως όχι; Γιατί μετά το τελευταίο τεύχος με το hashtag #NakedIsNormal, φαίνεται πως το περιοδικό επιστρέφει στις ρίζες του. Και μπράβο του.
Η αλήθεια είναι, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, πως το Playboy δεν είναι απλά ένα περιοδικό. Είναι μία κατηγορία μόνο του. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το Esquire. Είναι ένα έντυπο που ακόμη και αν κάποιοι έχουν την τάση να το αποκαλούν «τσοντοπεριοδικό», έχει προσφέρει πολλά περισσότερα στον κοινό βίο. Την δεκαετία του ’50, τα έβαλε ανοιχτά με τον Μακαρθισμό. Έδωσε βήμα σε συγγραφείς και καλλιτέχνες οι οποίοι είχαν μπει στη «μαύρη λίστα» από την αμερικανική κυβέρνηση. Την δεκαετία του ’60 και του ’70, ήταν το περιοδικό που βοήθησε μουσικούς της ροκ εν’ ρολ και ακτιβιστές της εποχής να χρησιμοποιήσουν το περιοδικό ως βήμα για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Δεν τα έβαλε με τους χίπηδες. Δεν αποκάλεσε ποτέ «νέγρους» τους μάυρους. Δεν χαρακτήρισε την ντίσκο «προβληματική για τους νέους». Δεν στήριξε ποτέ τον πόλεμο στο Βιετνάμ όπως έκαναν άλλα περιοδικά και εφημερίδες της εποχής.
Μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει χιλιάδες προσωπικότητες από κάθε λογής χώρο. Στις σελίδες του, μπορεί να βρει κανείς προσωπικότητες που ξεκινούν από τον Miles Davis και τον Martin Luther King και φτάνουν μέχρι τον Vladimir Nabokov, τον John Lennon, τον Bill Clinton και τον Stephen Hawking.
Κανείς μας δεν λέει πως είναι ένα επιστημονικό περιοδικό, αλλά κάθε τι που περιείχε ήταν παραπάνω από τίμιο. Ήταν η επικαιρότητα της εκάστοτε εποχής μέσα από μία πιο ανανεωτική και ειλικρινή ματιά. Στην Ελλάδα, μπορεί να μην έχουμε την πληθώρα προσώπων και θεμάτων, αλλά στην ελληνική έκδοση του περιοδικού έχουν εργαστεί μερικοί από τους καλύτερους επαγγελματίες που γνωρίζω. Η αλήθεια είναι, πως το πρόβλημα με το Playboy δεν ήταν ποτέ η ύλη του. Προσωπικά δεν θεωρώ πως ήταν καν η Playmate. Το «πρόβλημα», εντοπίζεται στο ότι ο κόσμος έχει πλέον δεκάδες πηγές πληροφόρησης. Πηγές που εμφανίζουν μέχρι και τα ενδεχομένως μελλοντικά του εξώφυλλα, σε πόζες που θα ήλπιζε να δει ο καταναλωτής στο περιοδικό.
