Κάθε φορά που σιχτιρίζεις για την δουλειά που κάνεις, που απορείς πως θα βγει άλλη μία μέρα, που πιστεύεις ότι είσαι το νούμερο ένα στην λίστα των καταραμένων, να θυμάσαι αυτό: υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χειρότερη δουλειά από την δική σου.
Ανατρέξαμε στο παρελθόν, όταν ακόμα ο κοσμάκης δεν δούλευε σε γραφεία με άδειες μετ' αποδοχών και 13ο μισθό και βρήκαμε τα χειρότερα επαγγέλματα που πέρασαν από την ανθρώπινη ιστορία.
Ονοματοκράτορας
Η γενιά των πατεράδων μας μεγάλωσε με σημειωματάρια και τετράδια. Η δική μας, με smartphones όπου σημειώνουμε τα πάντα και μάλιστα βάζουμε και υπενθυμίσεις γι’ αυτά. Αν μας έβλεπε ένας ονοματοκράτορας της αρχαίας Ρώμης, το πιο πιθανό είναι να μας σκότωνε με κουτάλι για να το αποκτήσει. Ποιος ήταν αυτός; Ένας σκλάβος (συνήθως) ο οποίος είχε ως καθήκον να θυμάται τους πολιτικούς αντιπάλους του αφέντη του, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόταν αλλά και όλες τις δημόσιες τελετές που ο κύριός του έπρεπε να παραστεί τις προσεχείς ημέρες. Ο πάπυρος εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα ακριβός για να κρατήσει κανείς σημειώσεις, χώρια του ότι οι περισσότεροι σκλάβοι δεν ήξεραν γραφή και ανάγνωση. Μάλιστα πολλές φορές, εκτός από το να έχουν μνήμη ξυράφι και να θυμούνται τα πάντα, έπρεπε να παρουσιάζουν και τον εκάστοτε επισκέπτη που ερχόταν στο σπίτι με το όνομα και τον τίτλο του. Και οι σκλάβοι που δεν τα κατάφερναν καλά, έτρωγαν ξύλο μέχρι τελικής πτώσεως.
Κουρέας
Μεσαίωνας. Μία σκοτεινή εποχή. Αν μη τι άλλο ο κόσμος ζούσε μέσα στη βρόμα και την δυσοδία. Πολλές φορές, την έκανε και κομμάτι της ζωής του. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους κουρείς, που εκτός από να «καθαρίζουν» το εκάστοτε γυναικείο κεφάλι από ψείρες και άλλα ζωύφια, είχαν και ως αποστολή να φτιάχνουν βαφές για τις βασίλισσες και τις άλλες υψηλές κυρίες της Αυλής. Βαφές; Όχι ακριβώς. Για να φτιάξει μία μαύρη βαφή για μαλλιά, ο κουρέας χρησιμοποιούσε ένα μείγμα χολή από κοιλιά γουρουνιού, νεκρές βδέλλες και μελάνι από σουπιές. Αντιθέτως για το ξανθό, έπρεπε να ποντάρουν σε ακαθαρσίες πουλιών, ανακατεμένες με στάχτη και θειάφι. Και σκέψου να μην της άρεσε η βαφή και να ήθελε δεύτερο χέρι. Απλά εμετικό.
Χειρούργος
Δύο πράγματα θα πούμε μόνο: περιορισμένος εξοπλισμός, μηδενικό αναισθητικό. Το πριόνι ήταν τακτικό εργαλείο για να αφαιρεί τα μέλη που είχαν προβληθεί από γάγγραινα, με την τανάλια να χρησιμοποιείται τόσο για δόντια όσο και από κόκκαλα. Το μοναδικό αναισθητικό εκείνης της εποχής, ήταν το κρασί. Ο ίδιος ο Ιούλιος Καίσαρας στα απομνημονεύματα του από την Γαλατία, αναφέρει πως οι άντρες του παρακαλούσαν να πέσουν νεκροί στη μάχη και όχι να τραυματιστούν βαριά, για να μην καταλήξουν στα χέρια των χειρούργων. Αλλά και ο χειρούργος δεν περνούσε καλύτερα. Ήταν συνεχώς ανάμεσα σε ασθενείς που ξερνούσαν από ασθένειες, με πληγές που δεν έκλειναν, με ανθρώπους που ούρλιαζαν ασταμάτητα, ενώ η μυρωδιά της πτωματίλας τους είχε γίνει κολόνια.
Δοκιμαστής
Είναι η εποχή που βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πολέμαρχοι και σαμουράι πεθαίνουν σαν τις μύγες. Και όχι τόσο από το σπαθί, όσο από δηλητηριάσεις. Οι δοκιμαστές είναι ένα από τα πρώτα επαγγέλματα στην ανθρώπινη ιστορία. Υπάρχουν κυριολεκτικά παντού. Από την αρχαία Ρώμη και την αρχαία Ελλάδα, μέχρι την Αίγυπτο, την Ιαπωνία, την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Παντού. Εκτός του ότι δοκίμαζαν καθημερινά μία σειρά από αηδίες, δεν φλέρταραν μόνο με τις γαστρεντερίτιδες από φαγητά που είχαν χαλάσει αλλά και από…δολοφονικές απόπειρες. Χιλιάδες δοκιμαστές έχουν πεθάνει στη θέση του αφέντη τους, που κατάφερε να την γλιτώσει χασκογελώντας. Μιλάμε για δουλειά που δεν είχε καν βαρέα ανθυγιεινά έτσι;
Συλλέκτης περιττωμάτων
Ήταν περισσότερο άσχημο απ’ ότι ακούγεται. Οι περίφημοι gong farmers έδρασαν κυρίως τον 14ο αιώνα. Αρχικά στο Λονδίνο και μετέπειτα και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης. Τι έκαναν; Καθάριζαν τις τουαλέτες του κοσμάκη. Με την διαφορά ότι δεν υπήρχαν τουαλέτες αλλά κουβάδες που ο καθένας άδειαζε την ανάγκη του, έτσι ώστε να τα μαζέψουν οι συλλέκτες και να τα αδειάσουν σε σημεία έξω από την πόλη. Οι άνθρωποι αυτοί δούλευαν υποχρεωτικά από τις 9 το βράδυ ως τις 5 τα ξημερώματα και έμεναν -βάση νομοθεσίας- έξω από την πόλη. Απαγορευόταν να έρθουν σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο και σε περίπτωση που δεν εκτελούσαν σωστά τα καθήκοντα τους, δεν υπήρχε μόνο απόλυση αλλά και φυλάκιση. Πάντως στην Αγγλία αμειβόντουσαν με 6 πένες την ημέρα, που για την εποχή δεν ήταν άσχημα λεφτά. Απλά οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έλεγαν πως έχουν φάει σκατό στη δουλειά τους και το εννοούσαν.
