Βροχές και καταιγίδες προμηνύονται σήμερα, με τη θερμοκρασία να πέφτει κάτω από τους 10 βαθμούς. Κάπως έτσι είναι η πρόγνωση των ψυχικών μου συνθηκών όταν πλησιάζει η μέρα των γενεθλίων μου. Τη συγκεκριμένη μέρα, ξυπνάω και μου βγαίνουν αυθόρμητα στίχοι τραγουδιών όπως «ο κυρ Θάνος πέθανε παραπονεμένος» ή «και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω» ή «δεύτερη ζωή δεν έχει». Σήμερα κλείνω τα 29. Που σημαίνει ότι δεν γίνομαι απλά 29, αλλά τα κλείνω κιόλας! Που σημαίνει ότι έχω ζήσει ήδη 29 χρόνια και μπαίνω στο 30ο. Στο 30ο! Που σημαίνει; Έλα μου ντε...
Τι σημαίνει να πλησιάζεις τα 30; Λέω να το σκεφτώ από φέτος, για να μην το έχω για του χρόνου, όπου η κατάθλιψη δεν θα μου δίνει πολλά περιθώρια για σκέψη. Πώς είναι για έναν άντρα να πλησιάζει τα πρώτα «άντα»; Ποιο είναι το συναίσθημα;
Πάντα έλεγα πως κάθε προσαύξηση κατά ένα στον αριθμό της ηλικίας είναι ένα βήμα πιο κοντά στον θάνατο. Οι φίλοι μου με λένε μίζερο, μακάβριο και απαισιόδοξο, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί. Τι προλαβαίνω να αλλάξω μέχρι τα 30 για να έχω συμπεριφορά αντάξια της ηλικίας μου; Τι προλαβαίνω να αλλάξω σε έναν χρόνο; Εδώ δεν κατάφερα να αλλάξω παρά ελάχιστα στα 9 προηγούμενα χρόνια, όταν και πέρασα στην τρίτη δεκαετία της ζωή μου. 364 και σήμερα μου μένουν.
Θέλετε να μου κάνετε δώρα για τα γενέθλιά μου; Φέρτε μου μισό κιλό ωριμότητα, 3/4 υπευθυνότητα, 1 κιλό εμπειρία και μερικές γκρίζες τρίχες. Πώς πρέπει να είναι ένας 30ρης σήμερα; Ώριμος, ανεξάρτητος, συνειδητοποιημένος, δυναμικός, έμπειρος, καταξιωμένος, οικονομικά ευκατάστατος; Έτοιμος για συγκατοίκηση; Έτοιμος για οικογένεια και παιδιά; Κι αν είναι ανώριμος, party animal, χωρίς σοβαρή σχέση, με υπαρξιακά ζητήματα, χωρίς προσανατολισμό, ανίκανος και ανέτοιμος για γάμο; Πόσο μεγάλο είναι αυτό το τσουνάμι των αλλαγών, των ευθυνών και των υποχρεώσεων που πρέπει να με περιμένει του χρόνου; Από πόσα μέλη αποτελείται αυτό το σώμα ενόρκων που θα με δικάσει για το αν είμαι έτοιμος να πατήσω τα 30; Και πού στο διάολο υπάρχει ένα φροντιστήριο με ταχύρρυθμα μαθήματα προετοιμασίας ενός επερχόμενου φυντανιού στο κλαμπ των 30άρηδων;
Πέρα από την πλάκα τώρα, θεωρώ ότι τα 30 είναι η ηλικία της αποτίμησης. Και αν το πρόσημο είναι θετικό τότε όλα ΟΚ, cool, προχωράς παρακάτω. Αν όχι, τότε είναι που σε πιάνει σύγκρυο, φόβος και κρίση ηλικίας. Πώς υποδέχεται άραγε ο 30άρης των ημερών μας τον καινούριο χρόνο στις πλάτες του κι αυτό το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται μπροστά του;
Στην εποχή που ζούμε για παράδειγμα, πόσοι θα υποδέχτηκαν τα πρώτα «άντα» κουβαλώντας τον σταυρό του ανέργου; Αν είσαι ένας από αυτούς, πώς μπορείς να δεις με καλή ματιά αυτή την αλλαγή στη ζωή σου; Το να είσαι άγαμος ή ακόμη και μπακούρης, άντε πες παλεύεται, γιατί ακόμη και 30 χρόνια πίσω να πας, η ευχή για τα γενέθλιά σου θα συνόδευε το «χρόνια πολλά» κάποιου με την ατάκα της παρηγοριάς «ε δε σε πήραν και τα χρόνια!».
Ναι, ΟΚ, δεν με πήραν και τα χρόνια, αλλά όταν στην Ελλάδα της κρίσης, αν δεν έχω αποκατασταθεί επαγγελματικά, αν δεν έχω ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, αν δεν έχω απογαλακτιστεί συναισθηματικά από τον ομφάλιο λώρο που γεννούν οι ελληνικές οικογένειες, πώς και πότε θα πάω παρακάτω; Αν έχω κάνει πέντε αποτυχημένες σχέσεις, όταν στις αγγελίες για δουλειά δεν υπάρχει κατηγορία «ανακαλύψτε τον εαυτό σας», όταν οι μισοί μου φίλοι έχουν αποδημήσει στο εξωτερικό, εγώ τι κάνω εδώ πέρα; Κάτι τέτοιο....
Κι αν είμαι 30 κι έχω μείνει κολλημένος στα 20; Είσαι όσο νιώθεις, όσο δηλώνεις, όσο γράφει η ταυτότητα ή όσα σκιαγραφούν το κοινωνικό σου στάτους; Έχω φίλους παντρεμένους στην ηλικία μου κι άλλους που αυτή τη στιγμή παίζουν DOTA στο ίντερνετ καφέ. Έχω φίλους που έγιναν 30 με μακρά προϋπηρεσία, δικό τους σπίτι και μία σταθερότητα στη ζωή τους και άλλους που ακόμη χρωστάνε μαθήματα στη σχολή.
Εγώ μάλλον τα υποδέχομαι ψάχνοντας την ηλικία που με αντιπροσωπεύει και την εποχή στην οποία θα ήθελα να ζω. Νιώθοντας ότι είμαι στον προθάλαμο της ωριμότητας, στην οποία σύμφωνα με τα ελληνικά «πρέπει» θα έπρεπε να έχω εισβάλει πολύ νωρίτερα, αλλά με βάση ξανά τα ελληνικά «πώς και τι» κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο.
Τι πρέπει να κάνω, ρε παιδιά, για να είμαι έτοιμος όταν έρθει η ώρα της κρίσης και η κρίση της ηλικίας; Λέτε να μην αγχώνομαι, να ζήσω και να απολαύσω τα 29 σαν να ‘ναι τα τελευταία μου; Και τελικά πόσο πρέπει να λέω ότι είμαι; 29 ή 30; Δηλαδή γίνομαι 29 ή κλείνω τα 29 και μπαίνω στα 30; Χάθηκε το μέτρημα κι ο προσανατολισμός.
Μπορείτε να βοηθήσετε;
