Το ότι αγαπάς τον κολλητό σου, δεν σημαίνει πως μπορείς να τον αποκαλείς όπως σου έρχεται. Ναι εντάξει, δεν φταις εσύ. Το Χόλιγουντ φταίει και κάτι «καραβανιές» που φρόντισαν να εισχωρήσουν στο λεξιλόγιό μας. Θυμίσου όλα εκείνα τα «ψηλέ» και τα «μάστορα» που λες. Και άλλα τόσα τα οποία, μπορεί να ακούγονται μια χαρά, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Τα βάλαμε κάτω και σε προσκαλούμε να τα κόψεις ή τουλάχιστον να το προσπαθήσεις. Και μην πεις ότι δεν έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο. Ναι;
«Που ‘σαι αδελφέ;» ή «που ’σαι μπρο;»
Τίμια προσφώνηση. Αν μη τι άλλο δείχνει πως ο άνθρωπος που σε αποκάλεσε έτσι, δεν σε βλέπει απλά σαν φίλο αλλά σαν αδερφό. Πίσω από την αδελφότητα των «αδελφών» βρίσκονται οι ραδιφωνικές αθλητικές εκπομπές λόγου. Αυτές, δηλαδή οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί το καθιέρωσαν, πριν καμιά 20ετία με αυτά τα «Γεια σου, αδερφέ» και τα «Καλησπέρα, αδερφέ» και τα «Ο Τεβεκέλης δεν είχε ορατότητα από το σημείο όπου βρισκόταν, αδερφέ».
Το δυστυχές της υπόθεσης είναι πως λόγω των ραδιοφωνικών αθλητικών εκπομπών κάποιοι το ‘χουν κάνει τόσο καραμέλα που σε λίγο θα φωνάζουν έτσι και τον πατέρα τους. Οπότε, πες τον με το μικρό του όνομα. Ή μαλάκα. Στην Ελλάδα άλλωστε δεν έχει και τόσο μεγάλη διαφορά.
«Τι κάνεις, φίλος;»
Όχι. Απλά όχι. Και για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό ή το πιο εντυπωσιακό. Απλά αντί για «φίλε» λες «φίλος» με την ψευδή πεποίθηση ότι ακούγεται πιο cool και ψαγμένο. Όχι. Είναι απλά ηλίθιο.
«Yo! τι λέει;»
Ελληνική (ημί)απόδοση της προσφώνηση του Yo what’s up κατευθείαν από το LA. Αλλά δεν είσαι στο LA. Είσαι στα Πετράλωνα και ο 2pac δεν ήταν ποτέ κολλητός σου. Πιστεύουμε ότι το «Yo!» δεν το λένε πλέον μεταξύ τους ούτε οι ράπερς.
«Ψηλέ, όλα καλά;»
Άκυρη και ακατανόητη προσφώνηση που επιβίωσε λόγω στρατού –μιας και είναι κομματάκι δύσκολο να θυμάσαι 100 φάτσες και 100 ονόματα. Ο στόχος του «ψηλέ» είναι να κάνει τον άλλο να νιώσει κυπαρισσένιος και σημαντικός, αλλά ο ρεαλισμός καταστρέφει τις καλές προθέσεις. Γιατί, ρε παιδιά, δεν μπορείς να λες τον άλλο «ψηλέ» όταν με το ζόρι ξεπερνά το 1.65. Τόσο απλά, γαμώ τις καραβανιές μου γαμώ.
«Γεια σου, μανμου»
Και μάλιστα όταν το γράφουν, το κάνουν όπως ακριβώς το βλέπεις. «Μανμου». Ούτε man, ούτε «μαν μου». Και σου σπάει τα νεύρα όταν το ακούς γιατί σου έρχεται στο μυαλό γραμμένο. Χάθηκε να σε πει ένα τίμιο «μαλάκα» ;
«Μόρτη, τι γίνεται;»
Με αποκαλεί έτσι κοροϊδευτικά όλη η συντακτική ομάδα. Αυτό αρκεί για να το κόψεις.
«Μάστορα, όλα καλά;»
Ρε παιδιά, για μισό να το καλοσκεφτούμε. Αρχικά αν είσαι π.χ. υπάλληλος σε τράπεζα που παίρνεις 3 και 60, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε πει κάποιος «μάστορα». Εκτός και αν στον ελεύθερο σου χρόνια ξεβουλώνεις σιφόνια και επισκεύαζεις μπρίζες. Από εκεί και πέρα, η προσφώνηση παραπέμπει περισσότερο σε Γκουζγκουνική τσόντα, παρά στο ότι ένας κολλητός φωνάζει τον άλλο.
«Καλώς τον άρχοντα»
Εδώ υπάρχει ένα θέμα. Δεν είναι τόσο κακό σαν προσφώνηση, όσο το γεγονός ότι πρέπει να προσέχεις που το λες. Αν για παράδειγμα το λες σε άνθρωπο που είναι περιποιημένος και καλοντυμένος, σένιος που λέμε, όλα καλά. Αν το λες σε κανέναν κατσούφη που έχει σκάσει με την τρύπια φόρμα, που η φάτσα του στάζει κατάθλιψη και μιζέρια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να του χρυσώσεις το χάπι. Πες του «πώς είσαι έτσι, φτιάξε τα μούτρα σου». Στους φίλους μας είμαστε αληθινοί.
«Αλάνι, τι κάνεις;»
Ωχ ωχ ωχ. Βαριές κουβέντες στον αέρα. Βέβαια αν την λες σε κανένα φίλο σου που συνηθίζει να ανάβει φωτοβολίδες στα γήπεδα, να «ρίχνει» τις γυναίκες πιο σφαίρα από τον Δον Ζουάν και που όταν πέφτουν σφαλιάρες είναι ο πρώτος που θα σηκωθεί να σε υποστηρίξει, όλα καλά. Αλλά δεν το κάνεις μόνο γι’ αυτόν. Το κάνεις για κάτι παιδιά -καλά μεν- αλλά που σε καμία περίπτωση δεν τα κοιτάζεις και λες «καλά μιλάμε αυτός πρέπει να είναι τεράστιο αλάνι» αλλά που αντιθέτως η μόνη μαγκιά που έχει πουλήσει, ήταν στον μικρό του αδερφό.
Για πες. Έχεις χειρότερα από τα παραπάνω;
